Kącik Twórczy Panienki Kernit

Dobiliśmy do kolejnego okrągłego rozdziału. Tym razem bez długich przemów. Będzie zwięźle i na temat. Dziękuję wszystkim za obecność, bo chociaż rotacje w czytelnikach zachodzą niemałe, to zawsze udowadniacie mi, że mam dla kogo pisać.

!Ostrzeżenie!

Rozdział zawiera scenę seksu (w sumie jest mu w całości poświęcony), więc jeżeli kogoś odrzucają tego typu rzeczy, może bezpiecznie cały wpis ominąć. Nie wnosi wiele do fabuły. Śmiałków przepraszam za jakość rozdziału, bo nie jestem dobra w opisywaniu erotycznych uniesień.

Droga (nie) do miłości: Rozdział 50

„Na pewno już nigdy nie będzie tak, jak było. Ale może być lepiej.”

~N. Roberts

     Z trzaskiem zamknęłam podręcznik do chemii. Przez najbliższe tygodnie nie zamierzałam nawet na niego patrzeć. Przed przerwą świąteczną wrzucę go w głąb szkolnej szafki, przykryję kilkoma innymi książkami oraz zeszytami i będę błagała wszystkie znane mi bóstwa, aby zniknął. Ewentualnie, by okładka mu się pogięła.

     - Rozumiesz już wszystko? – zapytał Duncan. Czułam, że bacznie śledził moje ruchy, kiedy wkładałam elementarz do torby.

     - Większość – mruknęłam bez przekonania, zapinając suwak. Spojrzałam na chłopaka. Jego przeszywający wzrok zaczynał mi ciążyć. Powieki miał na wpół przymknięte, jakby był bardzo zmęczony lub szczerze w coś wątpił. W zaistniałej sytuacji obie możliwości wydawały się prawdopodobne. – Nie patrz tak na mnie, tego jest zbyt wiele.

     - Gdybyś uczyła się systematycznie, nie miałabyś problemu. – Skrzyżował ręce na szerokiej piersi.

     - Nieważne, to i tak powinno wystarczyć do zaliczenia. – Podniosłam się, a torbę przewiesiłam przez ramię. – Będę już wychodzić. Dzięki za wszystko. Do jutra.

     Niedbale machnęłam dłonią, nawet nie patrząc na bruneta. Chciałam jak najszybciej opuścić posiadłość sąsiadów i wrócić do siebie. Straciłam całą energię, powinnam już pójść spać. Wręcz marzyłam o miękkim materacu oraz cieplutkiej, dopiero co wypranej w lawendowym proszku pościeli.

     Nie zdołałam wykonać nawet jednego pełnego kroku. Duncan doskoczył do mnie zbyt szybko, bym zdążyła czmychnąć z pokoju. Złapał mnie za łokieć i odwrócił twarzą do siebie. Uśmiechał się złowróżbnie. Przywodził mi na myśl brutalnego mordercę, który właśnie dorwał ofiarę, o jaką starał się od dłuższego czasu. Zmrużone oczy także nie napawały optymizmem. Głośno i z trudem przełknęłam ślinę. W gardle powstała sporych rozmiarów gula, utrudniająca nawet oddychanie. Na całym ciele wystąpiła gęsia skórka, zimny pot oblał kark, po czym zaczął powoli spływać na plecy, wywołując nieprzyjemne dreszcze. Holden wyglądał równie strasznie jak rano, kiedy zaciskał długie, kościste palce na mej szyi.

     - Nie tak prędko. – Nachylił się znacznie, prawie dotykając nosem mojego czoła. – Muszę jeszcze odebrać drugiego buziaka.

     - Ach tak? Za to ja muszę wymyślić odpowiednie wytłumaczenie na sine pręgi, które mi zrobiłeś. Myślisz, że rodzice ucieszą się, że wracam do domu pokaleczona? – warknęłam. Najchętniej sprzedałabym brunetowi porządnego kopa w krocze, ale bałam się konsekwencji.

     Cóż za tchórz. Właśnie rzuciłaś piach na twarz swojemu pragnieniu przetrwania. Niech biedaczysko spoczywa w pokoju, a Bóg czuwa nad jego losem. Może następnym razem natrafi na człowieka bardziej skorego do walki o życie.

     Zaśmiał się cicho. Jego oddech omiótł moją twarz. Jeszcze trochę nachylił się, stykając nasze nosy czubkami. Czarne ślepia wpatrywały się we mnie przenikliwie, jakby pragnęły wedrzeć się do umysłu niewinnej nastolatki. Niczym zahipnotyzowana patrzyłam w ciemne głębie, z każdą sekundą zatracając się w nich coraz bardziej. Nawet nie zorientowałam się, kiedy ciepłe usta musnęły delikatnie swoje mniej doświadczone odpowiedniczki. Języki złączyły się w namiętnym tańcu. Sportowa torba zsunęła się z ramienia, opadając na podłogę z głośnym łoskotem. Położyłam dłonie na obu policzkach chłopaka, muskając opuszkami palców wystające kości policzkowe. Duncan całował namiętnie, nie dając mi nawet chwili na zaczerpnięcie większego haustu powietrza. Powoli począł ciągnąć mnie za sobą. Mruknęłam niezadowolona wprost w jego wargi. Nie czułam się pewnie. Miałam dziwne przeczucie. Próbowałam oderwać się od Holdena, jednakże mocno trzymał za moje biodra. Nagle odwrócił mnie i popchnął lekko. Pisnęłam zaskoczona, gdy na moment przerwaliśmy pieszczotę. Upadliśmy na łóżko. Niepewnie podniosłam powieki. Brunet tkwił nade mną. Ciemne pasma zwisały po obu stronach pociągłej twarzy. Uśmiechał się przebiegle, z pewnością bardzo zadowolony z pozycji, w jakiej się znaleźliśmy.

     - Dobry żart, naprawdę, ale teraz zejdź ze mnie. Jesteś trochę ciężki – rzuciłam drżącym głosem. Dłonie oparłam na klatce piersiowej chłopaka, próbując go odepchnąć.

     - Holly, wszystko robię ze śmiertelną powagą – mruknął. Charakterystyczna chrypka w połączeniu z podnieconym, stanowczym tonem działały na mnie niczym afrodyzjak. Drgnęłam, nieświadomie ocierając się o Duncana.

     Nachylił się i delikatnie musnął me wargi swoimi. Z oporem rozchyliłam usta, dając mu większe pole manewru. Czasami podgryzał mój język, jakby w zaproszeniu do wspólnej zabawy. Nie odmówiłam pieszczoty. Palce jednej ręki położyłam na policzku chłopaka, zaś drugie wplotłam w miękkie, zadbane włosy. Rozkoszowałam się przyjemnością, którą niósł za sobą dotyk, a potęgował ją zapach waniliowego odświeżacza powietrza oraz wyraźny posmak dymu papierosowego. Westchnęłam z błogością wprost w usta bruneta, kiedy lodowate dłonie wtargnęły pod materiał białej koszuli. Zadrżałam z ekscytacji. Wiedziałam, do czego dążył Holden i pomimo nawarstwiającego się lęku, rosła we mnie także chęć doświadczenia czegoś nowego. Poznania niezbadanych dotąd terenów nawet za cenę niewinności.

     Przerwał pocałunek, powoli uniósł głowę. Patrzył mi prosto w oczy. Może próbował odczytać z nich targające mną emocje. Zawadiacko przegryzłam dolną wargę. Pragnęłam sprowokować Duncana. Bliskość pomiędzy nami zaczynała dostarczać mi dużo przyjemności. Obawiałam się, że chłopak podniesie się z łóżka i uzna swoje dotychczasowe posunięcia za chwilową utratę kontroli.

     - Uprawiałaś już seks? – zapytał, nie odrywając ode mnie przenikliwego wzroku.

     - N-nie – wydukałam zaskoczona otwartością Holdena. Nigdy nie owijał w bawełnę. Mówił, co mu ślina na język przyniosła. Jednakże na moment straciłam rezon.

     - To dobrze.

     Przejechał językiem wzdłuż szyi. Odruchowo odchyliłam do tyłu głowę, aby ułatwić mu dostęp. Czułam doskonale każdy jego ruch. Drżałam, gdy dotykał sinych pręg. Pomimo bólu, jaki sprawiał, chciałam więcej. Same pocałunki już nie wystarczały.

     Przestał muskać palcami zapadły brzuch oraz mocno wystającą kość biodrową. Włożył rękę pod materiał kraciastej spódnicy i począł gładzić zewnętrzną stronę ud. Czasami mocniej ścisnął za pośladek, na co wyginałam kręgosłup, aby szczelniej przylgnąć do umięśnionego ciała. Jeszcze nigdy tak bardzo nie pragnęłam czyjejś bliskości.

     Niespodziewanie odsunął się na znaczną odległość, jakby za wszelką cenę zapragnął mnie zdenerwować poprzez ciągłe robienie zbędnych przerw. Klęczał tuż przede mną w całej swej okazałości. Niewidzialna dłoń uderzyła w podbrzusze, kiedy Duncan przeczesał już i tak zmierzwione włosy, przy czym w prowokacyjny sposób oblizał dolną wargę. Mruknęłam z zachwytu na ten widok. Wyglądał niczym młody bóg. Zmrużonymi oczami patrzył na mnie z góry, a w czarnych ślepiach żarzyły się iskierki żywego podniecenia.

     - Rozbierz się – zażądał.

     - Słucham? – pisnęłam wystraszona. Myślałam, że on wszystkim się zajmie, a ja jedynie będę leżeć na mięciutki łożu i odczuwać rozkosz.

     - Rozbierz się – powtórzył machinalnie.

     Przez dłuższy moment wpatrywałam się w chłopaka, tkwiąc w całkowitym bezruchu. Dopiero, gdy odchrząknął nerwowo, zerknęłam w dół na swoje ciało. Koszulę miałam lekko podwiniętą, a ostatni guzik odpiął się zawadiacko. Niepewnie zsunęłam dłonie na kraciasty materiał. Drżącymi ze zdenerwowania palcami rozpięłam suwak na boku spódnicy, po czym powoli zaczęłam ją zdejmować wraz z bawełnianymi rajstopami. W duchu dziękowałam samej sobie, że ubrałam dzisiaj czerwony komplet bielizny. Może chociaż to udobrucha Holdena i uczyni go bardziej pobłażliwym. Powolnym ruchem zaczęłam pozbywać się ciuchów. Byłam niezwykle zawstydzona. Cała twarz paliła, jakby smagał ją ogień z głębi piekieł, który powoli przeskakiwał także na uszy. Szybkim ruchem zdjęłam ubrania i rzuciłam je niedbale gdzieś obok łóżka. Zasłoniłam przedramieniem zaczerwienione lico. Szatanie, proszę jedynie, abyś pozwolił mi zniknąć.

     - Jeszcze koszula. – Usłyszałam zniecierpliwiony głos, a następnie kościste palce zacisnęły się na moim nadgarstku. Holden przyciągnął mnie do siebie. Usiadłam wyprostowana, mocno dociskając do siebie uda. Wstydziłam się każdej części swojego ciała, a spowijające pokój światło jedynie potęgowało dyskomfort.

     Wydobyłam z siebie nieartykułowany jęk – coś na pograniczu westchnięcia oraz cierpiętniczego jęku. Palce trzęsły się, jakby ktoś traktował je z brakiem miłosierdzia paralizatorem. Ledwo dawałam radę pochwycić niewielki guzik.

     Rozpięłam górną część szkolnego mundurka oraz rozplątałam tasiemkę. Obie rzeczy rzuciłam na podłogę. Teraz tkwiłam prawie całkowicie naga przed obliczem Duncana. Nie musiałam na niego patrzeć, aby wiedzieć, że wodził wzrokiem za każdym wykonywanym przeze mnie ruchem. Oczy zapewne wręcz mu się szkliły z ekscytacji.

     Materac skrzypnął nieznośnie nakłaniając, abym zerknęła na chłopaka. Zbliżył się, a ciężar ciała oparł na jednej ręce. Drugą położył na moim poliku. Czule pocierał zaczerwienioną skórę, a ja odruchowo starałam się przylgnąć do chłodnej dłoni.

     - Nawet sobie nie wyobrażasz, ile czekałem na ten moment – szepnął, po czym złączył nasze wargi na krótką chwilę. Rozpaczliwie doszukiwałam się wsparcia z jego strony. Naprawdę się bałam, chociaż nie zamierzałam teraz przerwać. Żywiłam nadzieję, że doznania, które przyniesie seksualna bliskość, zrekompensują wszelkie zmartwienia.

     Opadliśmy na łóżko. Nie zaprzestaliśmy pocałunku, wręcz przeciwnie – kontynuowaliśmy z jeszcze większą zażartością. Duncan wsunął palce pomiędzy moje uda próbując je rozchylić. Mocniej złączyłam nogi, aby utrudnić mu dostęp. Zaczął podszczypywać bladą skórę, lecz nie przyniosło to rezultatów. Z uporem starałam się zasłonić możliwie jak najwięcej ciała. Wstydziłam się go, zwłaszcza, że w odległości kilku centymetrów od kościstych palców widniały liczne wypukłe blizny.

     Wplótł dłoń w długie pasma czarnych włosów, po czym pociągnął za nie, odchylając tym samym moją głowę do tyłu. Patrzyłam na niego spod na wpół przymkniętych powiek. Usta miałam delikatnie rozchylone oraz napuchnięte.

     - Jesteś cholernie sprzeczną istotą, wiesz? – burknął, uśmiechając się ironicznie. Chyba był rozbawiony, chociaż doskonale zdawałam sobie sprawę, że niewiele brakowało, aby ogarnęła go złość. Gniewnie ściągał brwi, marszcząc przy tym czoło.

     - Zgasisz światło? – poprosiłam. Głośno przełknęłam ślinę, co z potylicą dociśniętą do karku przychodziło z trudem i sprawiało lekki ból.

     - Wstydzisz się? – zapytał z drwiną w głosie. – No tak, czasami zapominam, że jeszcze zasilasz cnotliwe szeregi dziewic. Ale zaraz to zmienimy.

     Zastanawiające, przez kogo stałam się tak wyuzdana.

     Czule pocałował mnie w koniuszek nosa. Gdybym go nie znała, pomyślałabym, że niezły z niego romantyk. W rzeczywistości po prostu lubił naigrywać się z ludzi.

     Wstał z łóżka, kierując się w stronę drzwi. Szybkim ruchem nacisnął przełącznik, a w pokoju gwałtownie zapanowała prawie absolutna ciemność. Jedynie ekran włączonego laptopa rzucał nikłą poświatę wprost na mnie. Nieświadomie stworzyliśmy atmosferę godną dennych romansideł dla nastolatek mażących o wielkiej miłości.

     Holden podszedł do stelaża. W czasie powolnego marszu rozwiązywał krawat, a następnie rozpinał pierwsze od góry guziki białej koszuli. Zdjął ją przez głowę. Przegryzłam dolną wargę, aby nie jęknąć z zachwytu. Jeszcze tak seksownie się nie prezentował. Zmierzwione włosy okalały pociągłą twarz. Nieprzesadnie zarysowane mięśnie na torsie oraz ramionach wydawały się być jeszcze bardziej uwypuklone. Czarne atramentowe rysunki owijały się wokół lewej ręki niczym wąż – symbol grzechu i pokusy. Doskonałą prezencję dopełniało niebieskie światło komputera, które roztaczało się za chłopakiem i dodawało mu mistycyzmu. Miałam nieodparte wrażenie, iż stał przede mną wysłannik piekieł, którego celem było uwiedzenie niewinnej niewiasty oraz zabranie jej do podziemnych odmętów; domu Szatana, gdzie szerzyły się rozpusta i zgorszenie. Jednakże wcale mi to nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie – pragnęłam jak najszybciej się tam dostać.

     Kiedy szczupłe palce poczęły rozpinać pasek przy kraciastych spodniach, mimowolnie drgnęłam z podniecenia. Twarz zalała kolejna fala gorąca, a w podbrzuszu wybuchł prawdziwy wulkan. Poruszyłam się nerwowo, jakby ze zniecierpliwienia. Samą tylko mimiką starałam się nakłonić Duncana do szybszego pozbycia się pozostałego odzienia i ponownego przyszpilenia mnie do materaca. Pragnienia poczucia go przy sobie nie mogłam porównać z czymkolwiek innym.

     Niewielka klamra uderzyła o podłogę. Niespełna sekundę później przywierałam do rozpalonej skóry bruneta. Doświadczenie to było niemalże magiczne. Pierwszy raz nie poraził mnie bijący od niego chłód. Z niebywałą żarliwością oddawałam wszystkie pocałunki. Miałam już dość czekania. Sporadycznie ocierałam się o chłopaka dając mu znak, że umysłem byłam gotowa. Nie zajęło zbyt wiele czasu, aby Holden zechciał przygotować również moje ciało.

     Gładził dłonią wyraźnie zarysowane żebra, niewielkie wcięcie w talii, aż wreszcie przeszedł na plecy. Palcem rysował linię kręgosłupa, specjalnie omijając zapięcie koronkowego czerwonego stanika. Mruknęłam z niezadowolenia wprost w usta chłopaka. Chociaż irytowałam się jego niepotrzebnym przedłużaniem, zdawałam sobie sprawę, że bez naigrywania się, tak bardzo charakterystycznego dla Duncana, czułabym się nieswojo.

     Mały, aczkolwiek kształtny biust został uwolniony z opinającego materiału. Brunet od razu począł ściskać prawą pierś. Kciukiem muskał stwardniały już sutek, a spomiędzy moich warg wyrwało się głośne westchnięcie. Zszedł z pocałunkami na wrażliwą skórę szyi, zaś drugą dłonią gładził udo, czasami przesuwając się na pośladek. Wygięłam się w łuk, próbując jeszcze mocniej przylgnąć do Holdena. Ocierałam się o niego zmysłowo. Kolanami przywarłam do bioder bruneta. Ręce wplotłam w ciemne włosy, jakbym chciała uniemożliwić mu oderwanie ust od mojego ciała. Dokładnie całował każdy skrawek skóry, gdzie kilka godzin wcześniej pojawiło się wyraźne zasinienie. Może próbował przeprosić za chwilę agresywnego uniesienia? Rano, kiedy wściekła opuszczałam szkolną szatnię, nawet nie śmiałabym pomyśleć, że skończę w łóżku z Duncanem, gotowa, aby stracić z nim dziewictwo. Zaistniała sytuacja zdawała się cholernie nierealna.

     Stanik został całkowicie zdjęty i rzucony gdzieś na podłogę obok pozostałych ciuchów. Gorące wargi spoczęły na piersiach. Gwałtownie zassały fragment bladego ciała, podgryzając je. Ze świstem wciągnęłam powietrze, kiedy opuszki palców odsunęły na bok materiał majtek i zaczęły gładzić moje najwrażliwsze miejsce. Jęczałam z rozkoszy, wijąc się pod chłopakiem. Powoli gładził moją łechtaczkę, jednocześnie ssąc jeden z sutków. Wyginałam się w spazmach przyjemności. Powoli wsunął we mnie palec. Czułam, jak poruszał nim na wszystkie strony, wywołując coraz większe podniecenie. Oddech miałam krótki, urywany. Mięśnie napinały się, a w podbrzuszu naradzało się kojące ciepło. Jeszcze nigdy nie było mi tak dobrze. Duncan przyspieszył, mocniej stymulował moje wnętrze. Zagryzłam dolną wargę. Oczy zaszły mgłą. Przymknęłam powieki, głowę odchyliłam do tyłu. Po pokoju rozniósł się przeciągły jęk spełnienia. Zadrżałam, a przyjemny gorąc rozniósł się po całym ciele.

     Nieprzytomnym wzrokiem spojrzałam na Holdena. Opierał się na jednej ręce. Końcówki ciemnych włosów muskały rumiane poliki. Patrzył na mnie z wyraźnym zachwytem. Uśmiechał się przebiegle, jakby właśnie obmyślał misterny plan. Głośniej przełknęłam ślinę próbując pozbyć się suchości w gardle.

     - Jesteś cudowna – mruknął zachrypniętym głosem.

     Poruszyłam się nerwowo, kiedy chłopak wyjął palec z ciepłego wnętrza. Przybliżył go do ust, po czym oblizał. Niezwykle zmysłowo pozbywał się przeźroczystej substancji, wprawiając mnie w niemałe zaskoczenie. Rozszerzonymi oczami wpatrywałam się wprost w czarne odmęty, które co chwilę zostawały leniwie przysłaniane przez powieki.

     - I całkiem smaczna – dodał z wyraźnym przekąsem.

     Zakryłam twarz dłońmi. Byłam bardzo onieśmielona. Dlaczego on to zrobił? Znowu się naigrywał, pieprzony sadysta. Widok mojej osoby przesiąkniętej zawstydzeniem z pewnością napawał go samozadowoleniem nieznającym granic.

     Wstał z łóżka i skierował się do biurka usytułowanego naprzeciw. Zamaszystym ruchem otworzył szufladę, by za niespełna sekundę zamknąć ją z głośnym trzaskiem. Stał odwrócony do mnie plecami. Poruszał rękoma, lecz nie mogłam dostrzec, co też trzymał w kościstych palcach. Podciągnęłam się lekko, zatrzymując się w pozycji półleżącej. Głowę oparłam na stelażu wykonanym z ciemnego drewna. Przestałam krępować się nagością. Mój los i tak został przypieczętowany, więc lęk oraz zamartwianie się nic by nie wskórały.

     Obrócił się powoli na pięcie. Niewielkie pudełeczko odrzucił za siebie, uderzając nim w beżową ścianę. Zrobił krok w stronę łóżka, po czym zatrzymał się. Przechyliłam głowę na bok, zastanawiając się, co też mógł kombinować. Patrzył na swoje dłonie tkwiąc nieruchomo. Wyglądał, jakby bił się z własnymi myślami Trochę zaczynałam się denerwować. A jeżeli teraz stwierdzi, że powinniśmy przerwać? Po prostu poda mi ubrania i wskaże drzwi? Nie negował opinii o sobie jako szkolnym podrywaczu, któremu żadna się nie oprze, aczkolwiek może to ze mną było coś nie w porządku.

     - Duncan – przełknęłam ślinę – czy wszystko gra?

     - Tak, jak najbardziej – westchnął, mierzwiąc potargane włosy. – Ja także się stresuję. Jesteś moją pierwszą dziewicą.

     Uśmiechnął się łagodnie, całkowicie zaburzając swoją codzienną prezencję pozbawionego skrupułów sadysty. Gdybym go nie znała, pomyślałabym, że należał do czułych, miłych facetów, o których marzyła każda trzeźwo patrząca na świat kobieta. Poruszyłam się nerwowo. Prawie połowa mojego opanowania właśnie uleciała przez rozszczelnione okno. Naprawdę krępowałam się, kiedy Holden okazywał swą ludzką stronę. Nie przywykłam do widoku pobłażliwości oraz zrozumienia na jego przystojnym licu. Empatia pasowała do niego równie dobrze jak ogródek warzywny do Lectera. Z pewnością nie korzystałby z niego nazbyt często, więc zbędnym było gospodarowanie miejsca za domem. Przecież po jarzyny do poprawienia smaku ludzkiego mózgu można zawsze skoczyć do pobliskiego spożywczaka.

     - Och, przestań się zgrywać i chodź tu wreszcie – warknęłam ostatkiem odwagi. Wyciągnęłam wątłą rękę w kierunku chłopaka, przywołując go. Miałam już serdecznie dość przedłużania tego wszystkiego. Gdybyśmy zrezygnowali z niedomówień i dziwnych zachowań, już mielibyśmy swój pierwszy wspólny raz za sobą. Może dla Duncana nie robiło różnicy, kiedy zacznie, ale ja nabierałam coraz więcej obaw. Jeszcze chwila, a wybiegnę z tego pokoju, który teraz wydawał się nad wyraz duszny.

     Prychnął szczerze rozbawiony. Blade wargi rozciągnął w kpiarskim uśmieszku, tak bardzo dla niego charakterystycznym. Od razu poczułam się lepiej. Smukłymi palcami począł rozpinać guzik przy kraciastych spodniach, by za niespełna sekundę to samo zrobić z rozporkiem. Zwinnymi ruchami pozbył się dolnej części garderoby wraz z czarnymi bokserkami. Gwałtownie wciągnęłam powietrze z głośnym sykiem. Nie raz wyobrażałam sobie nagiego Holdena, stojącego tuż przede mną. Zawsze był to widok niezwykle przyjemny i wywołujący we mnie podniecenie. Jednakże w moich erotycznych wizjach nigdy nie prezentował się tak seksownie. Powoli przesuwałam wzrokiem po perfekcyjnym ciele bruneta. Poczynając od proporcjonalnej, cholernie przystojnej twarzy. Omiotłam zamglonymi oczami idealnie umięśniony tors. Nie był zbyt muskularny, a spod skóry delikatnie wystawały żebra. Skończyłam na wąskich biodrach oraz nabrzmiałej męskości.

     Duncan podszedł do łóżka. Opadł na materac, zawisając tuż nade mną. Nasze rozpalone spojrzenia krzyżowały się, jakbyśmy próbowali rozmawiać telepatycznie. Dialog był niepotrzebny – oboje wiedzieliśmy czego oczekiwaliśmy od drugiej strony. Pogładził kciukiem mój rumiany od gorąca polik. Zmrużyłam powieki czując przyjemny, kojący dotyk.

     - Możemy to zrobić? – zapytał, chociaż wiedziałam, że był to zwykły przejaw grzeczności. Nawet gdybym się nie zgodziła, zmusiłby mnie.

     - Tak – szepnęłam zachrypniętym głosem. Odchrząknęłam cicho, przełknęłam z drobnymi trudnościami ślinę, po czym powtórzyłam nieco pewniej: – Tak.

     Wpił się agresywnie w moje usta. Całował zachłannie, bez wytchnienia, a ja nie pozostawałam mu dłużna. Z lubością zatraciłam się w namiętnej pieszczocie. Rękoma oplotłam jego kark i palcami przeczesywałam już i tak rozczochrane włosy. On natomiast błądził dłonią po rozgrzanym z podniecenia ciele. Mocno ściskał piersi, zdawał się kompletnie nie przejmować, czy sprawi mi ból. Pragnął jedynie zaspokoić swoje rządze. Gładził wystającą kość biodrową, co rusz przesuwając się niżej na uda. Nim się spostrzegłam, rozchylił ręką nogi, aby przedostać się do mojej kobiecości. Bez ostrzeżenia wsunął dwa palce w ciepły, wilgotny środek. Wzdłuż kręgosłupa przeszedł dreszcz. Jęczałam wprost w usta chłopaka, wyginając się przy tym. Chciałam zaznać jeszcze więcej przyjemności, pogłębić intensywność pieszczoty. Stanowczymi ruchami naciskał na ścianki pochwy, przygotowując do prawdziwego stosunku. Wzdychałam coraz głośniej. Powoli zaczynało brakować mi powietrza. Przestałam mierzwić ciemne pasma. Dłonie oparłam na uwydatnionych obojczykach bruneta, odpychając go od siebie. Łapczywie nabierałam tlenu przez rozchylone usta, spomiędzy których nie przestawały wypływać rozkoszne pojękiwania. Spod na wpół przymrużonych powiek patrzyłam na Duncana. Jego skupioną twarz nie kryjącą jakichkolwiek emocji. Czarne, bezkresne ślepia pozbawione uczuć. Blade, pełne, popękane wargi niewykrzywione w grymasie.

     W podbrzuszu ponownie wybuchł wulkan, roznoszący po całym ciele przyjemne ciepło. Mięśnie zaczynały się napinać. Naprawdę niewiele brakowało, abym ponownie doszła. Nagle kościste palce zaprzestały pieszczot. Wszystko zamarło. Tkwiłam z odchyloną do tyłu głową zdenerwowana, że nie dano mi osiągnąć spełnienia. Cały organizm nadal pozostał w błogim transie, aczkolwiek już nienawarstwiającym się.

     Holdena złapał za moją dłoń. Ucałował jej wnętrze trzy razy, jakby chciał przedwcześnie przeprosić za czyny, których zaraz dokona. Gwałtownie pociągnął rękę, kładąc ją na swojej męskości. Drgnęłam, czując nieznany dotąd dotyk. Rozszerzonymi w zdziwieniu oczami przyglądałam się, jak zaciskał me palce na nabrzmiałym penisie i powolnymi ruchami stymulował go. Byłam jeszcze bardziej zawstydzona niż przed momentem, kiedy to on mi dogadzał. Musnął wargami czubek mojego nosa. Widziałam, że odczuwał przyjemność. Ciemne ślepia zaszły mgłą, a spomiędzy ust wydobywał się cichy, urywany oddech. Stopniowo przyspieszał, mocniej trzymając mą dłoń.

     - Duncana – szepnęłam, a on przerwał niespodziewanie. Uwolnił drobne palce spod krępującego uścisku i wyprostował się. Sięgnął po niewielki kwadrat leżący nieopodal na materacu. Zębami otworzył opakowanie, po czym naciągnął prezerwatywę na swoją męskość. Zadrżałam podekscytowana. Naprawdę chciałam to zrobić. Nie tyle z miłości do Holdena, co z prymitywnej ciekawości.

     - Nie łudź się, że będę delikatny – rzucił z przekąsem, uśmiechając się ironicznie.

     - Nawet bym nie śmiała – odparłam szczerze, a w duchu dopowiedziałam sobie, iż także nie pragnęłam, aby chłopak starał się pohamować emocje. Zakochałam się w wypranym z uczuć wyższych gnojku i właśnie z nim chciałam uprawiać seks.

     Rozchyliłam nogi w zapraszającym geście. Duncan szybkim ruchem ściągnął ostatnią część mojej garderoby – czerwone majtki, które bezszelestnie opadły na podłogę. Nachylił się nade mną, opierając się na jednej ręce. Delikatnie musnął ustami czoło. Grzywka już dawno rozpierzchła się na boki.

     - Unieś biodra – szepnął, ciepłym oddechem okalając wrażliwą skórę.

     Posłusznie usłuchałam. Zagryzłam dolną wargę, bacznie przyglądając się zmrużonymi oczami, jak Holden wsuwał penisa w moją kobiecość. Zadrżałam, doświadczając nieznanego dotąd uczucia. Chłopak pocałował mnie czule, zaraz jednak przeistoczył pieszczotę w zachłanną walkę o dominację. Pchnął mocno, wypełniając po brzegi gorące wnętrze. Blade usta stłumiły głośny jęk. Zacisnęłam drobne dłonie na szerokich ramionach. Czułam pod palcami wyraźnie zarysowane obojczyki. Wbijałam paznokcie w bladą skórę. Nie bolało, aczkolwiek zaskoczyłam się nagłością bruneta. Początkowo poruszał się powoli, do końca zagłębiając się we mnie. Dokładnie doświadczałam dotyku każdego fragmentu jego męskości.

     - Jesteś cudownie ciasna – mruknął zachrypniętym głosem. Wzdłuż ciała przebiegł przyjemny dreszcz, nakłaniający mięśnie do napięcia się.

     Przyspieszył. Wolną dłoń zacisnął na jednej z piersi. W prowokacyjny sposób patrzył na moją twarz. Chciał dostrzec każdą emocję, która się przez nią przewijała. Tkwił nade mną, wsparty jedynie na łokciu. Jego wzrok był agresywny, wyzywający, proszący o coś więcej. Splotłam nogi na biodrach chłopaka, szczelniej do niego przylegając. Ocieraliśmy się podbrzuszami. Jęczałam z rozkoszy i wzdychałam na przemian. Oczy miałam na wpół przymknięte, zaszyte mgłą oraz łzawiące. Odczuwałam coraz większą przyjemność. Trudniej było mi zachować trzeźwość umysłu. Gorąc rozlewał się po całym ciele. Mięśnie napinały. Szeptałam imię ukochanego. Czułam, że za chwilę osiągnę orgazm. Błagałam, aby jeszcze przyspieszył, żeby napierał na mnie mocniej. Usłuchał, a ja odchyliłam głowę do tyłu drżąc w euforii. Krzyk spełnienia wyrwał się spomiędzy nabrzmiałych warg. Zamarliśmy na kilka sekund w bezruchu. Nie poruszaliśmy się przyciśnięci do siebie rozdygotanymi, rozpalonymi ciałami. W pokoju zapanowała absolutna cisza. Słyszałam kroki Demona na dolnym piętrze, kiedy schodził z kanapy w salonie i wpychał się pod jadalniany stół. Ktoś właśnie przejechał ulicą przed domem.

     Chłopak na powrót począł ruszać biodrami. Tym razem nie dbał o moją wygodę – od razu wchodził we mnie głęboko, brutalnie. Wiłam się pod nim nerwowo. Jeszcze nie doszłam do siebie. W dalszym ciągu byłam oszołomiona.

     - Duncan, ja… – mruknęłam, chcąc go powstrzymać. – Zaczekaj chwilę.

     Nie zwracał uwagi na prośbę. Wręcz przeciwnie – jeszcze bardziej przyspieszył, jakby moje protesty oraz błagania go podniecały. Nie widząc lepszego rozwiązania, zaczęłam wychodzić mu naprzeciw. Liczyłam, że wówczas szybciej osiągnie spełnienie i da mi spokojnie zaczerpnąć powietrza. Oddychałam głośno, nazbyt prędko. Jego penis boleśnie obijał się o ścianki mojej pochwy, jakby pragnął ją okaleczyć bądź naznaczyć na wieki. Mimo wszystko zaczynałam doświadczać przyjemności. Cała ta agresywność połączona ze stanowczością przyciągały mnie.

     Pchnął znów, tym razem mocniej. Palce obu rąk zacisnął na poszewce poduszki. Czarne oczy całkowicie zakryła mgła rozkoszy. Ponownie wyszedł z gorącego wnętrza niemal cały, by zaraz wedrzeć się brutalnie do środka. Krótki, gardłowy jęk rozniósł się po pokoju. Ramiona zaplotłam wokół szyi bruneta, polik wtulając w zagłębienie pomiędzy obojczykami. Tkwiliśmy tak przez dłuższy moment. Spoceni, spełnieni, rozgorączkowani od nadmiaru wrażeń. Pogrążeni we własnych myślach oddychaliśmy ciężko, próbując unormować bicie serc. Nie chciałam wypuszczać Duncana z objęć. Pragnęłam, aby ta chwila trwała wiecznie. Żebyśmy już zawsze byli równie szczęśliwi jak teraz, z daleka od wszelkich zmartwień.

     - Byłaś świetna, mała – rzucił, drażniąc płatek mego lewego ucha ciepłym powietrzem.

     - Um, starałam się – odparłam. Ustami muskałam rozpaloną skórę chłopaka.

     Zszedł ze mnie, kładąc się na plecach tuż obok. Zgięłam kolana, a mętny wzrok wbiłam w sufit. W mym umyśle kłębiło się tysiące myśli i mimo to żadna z nich nie była zbyt wyraźna. Gratulowałam sobie, jednocześnie obawiając się, że postąpiłam niewłaściwie.

     - Jejku – mruknęłam, nadymając poliki niczym oburzone dziecko. Wierzchy dłoni położyłam na rozpalonym czole. Przeciągle wypuściłam powietrze z płuc.

     - Co jest? – Złapał pomiędzy palce kosmyk długich czarnych włosów.

     - Po prostu nadal do mnie nie dociera, że to zrobiliśmy. – Oderwałam ręce od twarzy. Przez chwilę przyglądałam się kropelkom potu, które zostały na skórze. Odwróciłam głowę w stronę chłopaka i posłałam mu pogodny uśmiech. – Tylko tyle.

     Niemrawo odwzajemnił gest. Niespokojna ściągnęłam brwi. Klepnęłam go w przedramię, aby zostawił moje włosy w spokoju.

     - A tym razem, co się jaśnie pani nie podoba? – warknął z udawaną złością.

     - Nie krzyw się, bo ci tak zostanie. Będziesz chodził wiecznie skwaszony jak Delanay.

     - Po seksie rozmawiamy o paskudnej chemiczce, genialnie, nieprawdaż?

     Zaśmialiśmy się cicho. Na krótko złączyłam nasze usta. Zaraz jednak poderwałam się do siadu. Wzrokiem omiotłam podłogę. W ciemności próbowałam znaleźć swoje ubrania, aczkolwiek z marnym skutkiem. Zapewne leżały po drugiej stronie łóżka. Nie chcąc dalej ich szukać, złapałam za koszulę Duncana. Narzuciłam ją na ramiona, po czym zapięłam co drugi guzik, aby zakryć najintymniejsze części ciała.

     - Idę po coś do picia – oznajmiłam. Kosmyki wyciągnęłam spod białego materiału, opuszczając je kaskadami na plecy. – Tobie też przynieść?

     - Możesz.

     Wstałam z materaca i ruszyłam do wyjścia. Drewniane skrzydło pozostawiłam lekko uchylone. Powoli schodziłam po schodach. W całym domu było zgaszone światło, a stopnie zostały jedynie połowicznie oświetlone przez punktowe żarówki umieszczone w ścianie. Z parteru dobiegało szuranie oraz łoskoty. Nie przejęłam się tym pewna, że Demon najzwyczajniej w świecie poszukiwał miejsca do spania.

     Nagle zamek w drzwiach wydał z siebie charakterystyczny dźwięk. Zamarłam w bezruchu, stojąc na jednej nodze. Druga stopa swobodnie wisiała w powietrzu i jedynie palce zaciśnięte na poręczy uchroniły mnie przed upadkiem. Rozszerzonymi w strachu oczami wpatrywałam się w przestrzeń przed sobą. Serce biło niezwykle szybko, jakby zaraz miało wydrzeć się z piersi, pozostawiając po sobie krwawiącą dziurę. Żołądek wykonywał skomplikowane akrobacje, prawie przedostając się do przełyku. Włoski na plecach stanęły na baczność, a na rękach pojawiła się gęsia skórka.

     Dwuskrzydłowe wejście otworzyło się, a w przejściu stanęła wysoka kobieta. Postawiła dwie obszerne walizy na posadzce i po omacku poczęła szukać włącznika światła. Odruchowo przysłoniłam się ręką, w dalszym ciągu wbijając zaskoczony wzrok w nowoprzybyłą. Zapaliła żarówki w podwieszanym suficie. Z salonu rozległo się niespokojne szczekanie oraz stukot pazurów o panele. Zaraz pod nogami pani Viviany znalazł się rozweselony Demon, entuzjastycznie merdający ogonem oraz zaczepiający łapą swoją właścicielkę. Nie wiedziałam, co powinnam zrobić. Strach całkowicie mną zawładnął. Przejął kontrolę nad mózgiem i nie pozwalał na wykonanie choćby drobnego ruchu.

     Niespodziewanie zaburczało mi w brzuchu. Poruszyłam się nerwowo, mocniej zaciskając palce na koszuli. Zaniepokojona kobieta gwałtownie uniosła na mnie wzrok. Brwi miała ściągnięte, a usta rozchylone, jakby zamierzała zacząć krzyczeć.

     - D-dobry wieczór – mruknęłam niepewnie i skinęłam głową. W duchu klęłam, na czym świat stał. Że też akurat teraz musiałam poczuć ten cholerny głód. Gdyby nie on, miałam szanse czmychnąć niepostrzeżenie na górę. Nikłe, ale zawsze jakieś.

     - Och, witaj, Holly – odparła pani Viviana. Ona także była wyraźnie skołowana i nie czuła się pewnie w zaistniałej sytuacji. Szybko jednak odzyskała rezon, a na jej szczupłej twarzy wykwitł szeroki uśmiech. – Czyżbyśmy w czymś przeszkodzili?

     - Nie, ja tylko – nerwowo rozejrzałam się dookoła, przeszukując w odmętach konającego rozumu odpowiedniej wymówki. Spojrzeniem natrafiłam na zapełnioną w połowie butelkę ustawioną na komodzie pod lustrem – oblałam się wodą i Duncan na chwilę pożyczył mi swoją koszulę.

     Zagryzłam wewnętrzną stronę policzka, krzywiąc się przy tym nieznacznie. Ostatkiem sił powstrzymywałam się przed plaśnięciem dłonią w czoło. Gdyby rzeczywiście doszło do takiej sytuacji, ubrałabym na siebie zwykły T-shirt zamiast eleganckiej koszuli będącej częścią szkolnego mundurka. A już na pewno pozostałabym w bieliźnie i rajstopach.

     Zza pleców kobiety wyłonił się postawny mężczyzna. Przez ramię przewieszoną miał dużą torbę, a za sobą ciągnął jeszcze większą walizkę. Moje skrępowanie osiągnęło właśnie apogeum. Pan Richard zawsze wzbudzał we mnie stres. Niby wyglądał pogodnie oraz nigdy nie zdarzyło mu się zachować w sposób gwałtowny i nieprzemyślany. Lecz nadal pozostawał ojcem diabelskiego rodzeństwa. Spłodził ich, przekazując własne geny. Śmiałam wątpić, aby tylko za sprawą jego żony bracia Holdenowie byli wyrachowanymi okrutnikami. Po prostu mężczyzna skutecznie ukrywał swoją mroczną naturę. Ponadto nie uśmiechało mi się stanie przed obcym facetem przyodziana wyłącznie w samą koszulę za dużą o kilka rozmiarów.

     - Naprawdę? A jednak nasz syn ma przebłyski uprzejmości – powiedział pan Richard. Pogodnie uniósł kąciki ust, zamykając przy tym oczy. Wyglądał niczym demon, który za sekundę rzuci się na swoją ofiarą, by rozszarpać jej tchawicę. Głośno przełknęłam ślinę. Do dopełnienia niedorzeczności tej sceny brakowało jedynie Castiela oraz Debrah, którzy właśnie teraz przekroczyliby próg domu ze względu na przedwczesny powrót z wycieczki. – Kochanie, mogę twój płaszcz? – zwrócił się do swojej żony.

     - Ależ oczywiście – odparła, rozpinając duże guziki swojego szarego wełnianego okrycia wierzchniego. – Mogłabyś pójść po Duncana, słońce?

     - Tak, jasne – mruknęłam cicho, po czym powoli, na trzęsących się nogach poczęłam wchodzić na górę. Pokonując stopnie, słyszałam cichy chichot pani Viviany. Miałam jedynie nadzieję, że nie postanowi opowiedzieć o tej niezręcznej sytuacji moim rodzicom.

     Zamaszystym ruchem otworzyłam drzwi od sypialni bruneta. W pokoju było już jasno, a chłopak właśnie naciągał na tyłek czarne dresy.

     - Mamy problem – rzuciłam, zaczynając rozpinać koszulę. Przychodziło mi to z trudnością, bo palce dygotały nerwowo. Napięcie dopiero teraz zaczynało dawać o sobie znać.

     - Nie, nieprawda – spojrzał na mnie beznamiętnym wzrokiem – prezerwatywa nie pękła, więc nie masz czym się martwić.

     - Świetnie, chociaż tyle – westchnęłam, szarpiąc za niesforny guzik – Ale nie o to chodzi.

     Zaklęłam szpetnie pod nosem. Duncan podszedł, aby pomóc mi uporać się z kłopotliwym zapięciem. Ręce opuściłam wzdłuż tułowia. Wzrok wbiłam w sprawne dłonie chłopaka. Poczułam na polikach intensywny gorąc. Jeszcze nie tak dawno te same palce sprawiały, że wiłam się z rozkoszy oraz jęczałam głośno, błagając o więcej.

     - Jeżeli nie ma soku w lodówce, możesz sprawdzić w spiżarni. Zapewniam, że go kupowałem. Nawet w kilku smakach, któryś ci podpasuje.

     - Twoi rodzice przyjechali – oznajmiłam.

     Rozpiął ostatni guzik. Uniósł brodę. Patrzył mi prosto w oczy przenikliwym spojrzeniem. Głowę miałam spuszczoną i teraz bardziej przejmowałam się, iż jego twarz dzieliło tylko kilka nic nieznaczących centymetrów od mojej kobiecości. Państwo Holdenowie zdejmujący płaszcze stali się drugorzędną sprawą.

     - Skąd wiesz? Widziałaś taksówkę?

     - Och, zdecydowanie gorzej. Natknęłam się na nich.

     - Żartujesz sobie? – Pokręciłam głową w zaprzeczającym geście. – O kurwa.

     Gwałtownie podniósł się na równe nogi. W dwóch krokach znalazł się przy trzydrzwiowej szafie. Wyciągnął z niej dwie koszulki. Jedną rzucił we mnie, trafiając idealnie w twarz. Drugą przewiesił sobie przez ramię. Wyminął łóżko, uderzając się o zdobiony róg stelaża. Syknął z boleści pod nosem. Schylił się po moje ubrania.

     - Łap – warknął, kiedy podawał mi ciuchy. Złapałam je z wątpliwą gracją.

     - Dlaczego nie powiedziałeś, że dziś wracają z delegacji? – zapytałam z wyrzutem. Zdjęłam koszulę chłopaka i wciągnęłam przez głowę czarny T-shirt z logiem Slayera. Nie fatygowałam się przywdziewaniem stanika – zbyt wiele czasu by mnie to kosztowało.

     - Bo sam o tym nie wiedziałem. Skubani, pewnie chcieli zrobić świąteczną niespodziankę.

     Założyłam na tyłek majtki i w podskokach pognałam do łóżka. Opadłam na materac, chcąc ubrać bawełniane rajstopy. Niestety z nich nie mogłam zrezygnować. Było zbyt zimno, aby dłużej paradować boso.

     - Świetny moment znaleźli, nie ma co – burknęłam cicho, aczkolwiek Duncana i tak zdołał usłyszeć moje słowa.

     - Też nie jestem zachwycony. Miałem jeszcze kilka planów, co do twojej osoby.

     Znieruchomiałam z do połowy wciągniętymi nogawkami. Przez moment analizowałam wypowiedziane przez bruneta słowa. Rozkładałam je na czynniki pierwsze, aby lepiej zrozumieć ich znaczenie. Niepewnie uniosłam wzrok na Holdena.

     - No ubieraj się, Holly – ponaglał mnie. W jego głosie czaiła się irytacja, która zapewne z każdą sekundą zwiększała swoją objętość, żeby za chwilę bądź dwie wybuchnąć z ogromną siłą. Pole rażenia byłoby na tyle wielkie, iż dosięgłoby nawet naszego kochanego liceum, które znajdowało się w odległości niespełna pięciu kilometrów.

     - Staram się, jak mogę. Myślisz, że łatwo jest nakładać rajstopy pod presją czasu? Zwłaszcza, że rzucasz dwuznacznymi tekstami na prawo i lewo. Przeszkadzasz mi, wiesz?

     - A więc teraz to moja wina? – warknął, po czym westchnął przeciągle. – Mam tylko nadzieję, że wcisnęłaś im dobry kit.

     - Powiedzmy.

     Wolałam nie mówić Duncanowi, czym spławiłam jego rodziców. Z pewnością jeszcze bardziej by się zezłościł. Po kilku miesiącach znajomości powinien wiedzieć, że nie należałam do mistrzów działania w stresie. Sukces osiągnęłam, kiedy w ogóle dałam radę wypowiedzieć chociaż słowo.

     Kiedy uporałam się ze znienawidzoną przeze mnie częścią garderoby oraz wsunęłam na biodra kraciastą spódniczkę, opuściliśmy pokój. Dopiero wówczas uświadomiłam sobie, że zostawiłam na łóżku stanik, niczym nieprzykryty i przyciągający wzrok, albowiem wyróżniał się na tle czarnej satynowej pościeli. Pozostało mi mieć jedynie nadzieję, że państwo Holdenowie nie zechcą skontrolować czystości sypialni ich starszego syna.

     Zeszliśmy na dół. Od razu skierowaliśmy się do kuchni, skąd dochodziły odgłosy rozmowy. Już u progu przywitał nas Demon oraz wesoły pisk pani Viviany. Od razu podeszła do syna, aby mocno go przytulić. Chłopak niepewnie ją objął, jakby wstydził się odrobiny czułości. Zaśmiałam się na ten widok. Straszny Duncan Holden także miał swoją uroczą stronę. Chociaż należało przyznać, że jedynie ostatni dupek nie ucieszyłby się z powrotu matki do domu.

     - Chyba trochę schudłeś – mruknęła kobieta, klepiąc bruneta po żebrach. – Pewnie Cas wygląda tak samo. Niezdrowo się odżywiacie. – Posłała mu karcące spojrzenie.

     - Cześć, tato – mruknął i niedbale machnął mężczyźnie ręką na powitanie. W dalszym ciągu tkwił w objęciach matki.

     - Witaj, synu. Jak treningi?

     - Dobrze. Wyszliśmy z grupy i od przyszłego miesiąca gramy w ćwierćfinałach.

     - Holly, zjesz z nami kolację, prawda? – spytała Viviana, jakby chciała przerwać rozmowę o sporcie. – Pewnie jesteś głodna i zmęczona natłokiem wrażeń. – Posłała mi oczko, uśmiechając się pogodnie.

     Tak, ona zdecydowanie wiedziała, na czym polegało oblanie się wodą. Jako doświadczona kobieta, mająca dwójkę dzieci, wyczuwała te niesforne feromony. Westchnęłam przeciągle. Właśnie przeżyłam najgorszy poniedziałek czternastego w swoim życiu.

♥ ♥ ♥ ♥